چرخ زدن از جمله حرکات در ورزش زورخانه‌ای بوده و بر پنج گونه‌است:

۱- چرخ جنگلی ۲- چرخ تیز ۳- چرخ سبک و چمنی ۴- چرخ تک پر ۵- چرخ سه تک پر

چرخ جنگلی: ورزشکار در میان گود می‌آید و دست‌ها را در امتداد شانه نگاه می‌دارد و به نرمی خود را تکان می‌دهد و آرام و همآهنگ با صدای ضرب مرشد، دور گود می‌چرخد.

چرخ تیز: ورزشکار درمیان گود یا دور گود بسیار تند به دور خود می‌چرخد . گاهی سرعت چرخ آنقدر زیاد می‌شود که هیکل چرخنده را نمی‌توان تشخیص داد.

چرخ سبک و چمنی: ورزشکار در چرخ سبک و چمنی نه تند و نه آرام بلکه سنگین و زیبا به درو خود می‌چرخد و با چرخ دور گود را هم می‌پیماید.

چرخ تک پر: ورزشکار پس از یک بار بدور خود چرخیدن، یک بار هم به هوا می‌جهد و در هوا چرخی به دور خود می‌زند. گاهی هم چرخنده دو دست راست را روی هم بر سینه می‌گذارد و چرخ می‌زند. معمولاً ورزشکار تک پرها را در هوا در گوشه‌های گود انجام می‌دهد.

چرخ سه تک پر: ورزشکار سه بار به دور خود می‌چرخد آنگاه یک تک پر در هوا می‌زند. مرشد برای هر یک از چرخ‌ها آهنگی ویژه بر ضرب می‌گیرد.